Od początku przyszłego roku będzie obowiązywała nowa taryfa na energię elektryczną. Ministerstwo klimatu i środowiska poinformowało, że obecnie analizowane są nowe pomysły na taryfy. Rozwiązanie może być wprowadzone od stycznia 2023 roku. Rząd poinformował, że w 2023 prąd pozostanie w gruncie rzeczy po dotychczasowej cenie. Dotyczyć ma to jednak jedynie rodzin, zużywających mniej niż 2000 kWh w skali roku. W ten sposób odbiorcy będą zmotywowani do ograniczenia swojego zużycia energii, bo pozwoli im to na korzystanie z taniej energii elektrycznej.

• Zobacz również: Będą nowe taryfy dla odbiorców energii? Analizujemy możliwe zmiany w 2023 roku

MIKROinstalacja fotowoltaiczna

Obniżona stawka za prąd będzie dotyczyła jednak tylko części odbiorców energii, a ci których zużycie przekracza 2000 kWh na tyle znacząco, że nie będą w stanie zejść poniżej tego pułapu, będą płacili więcej. W ich przypadku ucieczką od wysokich rachunków może być montaż instalacji fotowoltaicznej. Jednakże w przypadku budowy własnej elektrowni słonecznej, rachunki za prąd zastępujemy jednym ale znacznie wyższym rachunkiem. Mowa tutaj o kosztach inwestycyjnych. Instalacja fotowoltaiczna to w zależności od mocy koszt od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy złotych.

Fotowoltaika zbudowana z kulki modułów

No właśnie, cena instalacji fotowoltaicznej zależy od mocy. Oceńmy zatem, czy montaż kilku modułów fotowoltaicznych ma sens. Zaprzyjaźniona firma z branży fotowoltaicznej przygotowała dla nas ofertę na trzy mikroinstalacje złożone z jednego, dwóch i trzech modułów fotowoltaicznych. Stworzone oferty na instalacje PV w wersji kieszonkowej to rozwiązanie, z myślą o kryzysie energetycznym. Niższe koszty inwestycyjne sprawiają, że więcej osób jest w stanie pozwolić sobie na taką instalację. Jak wyglądałyby koszty takich instalacji?

Jak widzimy ze względu na koszty montażu, koszty projektu, koszty gwarancji i inne koszty obsługi inwestycji tj. dojazd do klienta, cena jednostkowa instalacji fotowoltaicznej każdej z trzech konfiguracji sięga wartości od 7,5 tys. zł do nawet 15 tys. zł. W przypadku instalacji o mocy od 4 kWp do 6 kWp, montowanej na dachu pokrytym blachą trapezową, koszty jednostkowe wynoszą od 4 500 zł do 5 300 zł. Z tego względu bardziej opłacalna jest budowa instalacji o wyższych mocach.

Mój Prąd - czy można skorzystać z dotacji

Program Mój Prąd dotyczy przedsięwzięć polegających na zakupie i montażu mikroinstalacji fotowoltaicznych o zainstalowanej mocy elektrycznej od 2 kW do 10 kW. W związku z tym MIKROinstalacje przedstawione w artykule nie będą mogły skorzystać z dotacji w wysokości 4 tys. zł. W przypadku wspomnianych wcześniej instalacji wyższych mocy koszty jednostkowe w rzeczywistości zostaną jeszcze obniżone o wartość dotacji z programu Mój Prąd. W tej sytuacji koszty jednostkowe większych instalacji mieszczą się w przedziale od 3 900 zł/kWp do 4 300 zł/kWp.

Okres zwrotu z MIKROinstalacji

Wiemy już, że instalacje fotowoltaiczne złożone z zaledwie kilku modułów charakteryzują się znacznie wyższymi kosztami jednostkowymi (czyli w przeliczeniu na 1 kWp). Inwestorzy decydujący się na takie instalacje nie mogą również skorzystać ze wsparcia w postaci programu Mój Prąd w wysokości 4 tys. zł. Ale nie jest powiedziane, że nie są opłacalne. Sprawdźmy to. W tej kwestii wszystko zależy od cen prądu.

Jaka cena prądu w 2023 roku?

W naszej analizie przyjęliśmy, że gospodarstwo domowe ma zużycie równe 6 000 kWh. Okres zwrotu obliczyliśmy dla dwóch cen energii: obecnej równej 0,70 zł/kWh i prognozowanej na 2023 r. równiej 2,99 zł/kWh (oszacowano na podstawie aktualnej stawki w taryfie C11, która jest odpowiednikiem dla taryfy G11). Jak wyglądają oszczędności i okres zwrotu?

W przypadku niskich cen prądu, czyli takich, z którymi mamy do czynienia obecnie okres zwrotu dla instalacji złożonych z zaledwie kilku modułów wynoszą od 8, 11 i 20 lat dla instalacji złożonych z odpowiednio trzech, dwóch i jednego modułu.

Sytuacja wygląda zupełnie inaczej, gdy obliczymy oszczędności dla prognozowanej ceny na 2023 r. Cena prognozowana na 2023 r. wynosi 2,99 zł/kWh i została oszacowana na podstawie aktualnej stawki w taryfie C11, która jest odpowiednikiem dla taryfy G11, ale nie podlega regulacji przez Urząd Regulacji Energetyki (URE). Przy tak wysokiej cenie energii, oszczędności wynoszą od 1 093 zł do 1896 zł rocznie, co przekłada się na okres zwrotu w zakresie od 5-6 lat.

Pod względem wysokich jednostkowych kosztów początkowych budowa instalacji złożonych z małej liczby modułów, czyli np. 1, 2 lub 3 nie jest opłacalna. Dodatkowym czynnikiem, który pogarsza ich atrakcyjności jest brak możliwości skorzystania z programu Mój Prąd, który obejmuje systemy PV o mocy wyższej niż 2 kW.

Samodzielny montaż

Tego typu instalacje mogą być jednak atrakcyjne dla osób, które są w stanie samodzielnie zbudować takie elektrownie i mają odpowiednie uprawnienia. Podczas zgłoszenia instalacji PV do odpowiedniego operatora, wymagane jest oświadczenie instalatora mikroinstalacji. W oświadczeniu instalator musi poinformować jakie uprawnienia posiada. Wymagane są jedne z trzech uprawnień: ważny certyfikat potwierdzający kwalifikacje do instalowania odnawialnych źródeł energii (art. 136 i art. 145 ustawy o odnawialnych źródłach energii), ważne świadectwo kwalifikacyjne uprawniające do zajmowania się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci, lub ważne uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych do kierowania robotami budowlanymi.

Samodzielny montaż, choć wymaga odpowiednich uprawnień może w znacznym stopniu ograniczyć koszty takiej instalacji. Nie są to jednak jedyne okoliczności kiedy takie instalacje mają sens. Taka instalacja może dzięki konsumpcji energi na potrzeby własne, ograniczyć pobór energii z sieci. Dzięki temu prosumenci będą mieli szansę na złapanie się na niższą cenę za kWh (zgodnie z zapowiedziami rządu dotyczącymi nowej konstrukcji taryf za prąd).

Źródło: GLOBENERGIA, PSE, Tauron Dystrybucja