Latające turbiny wiatrowe. Czy mogą odmienić przyszłość OZE?

Rewolucja w OZE nadchodzi z góry – dosłownie. Airborne wind turbines, czyli unoszące się w powietrzu turbiny wiatrowe, pozwalają pozyskiwać prąd z wysokości, na których wiatr jest silniejszy i stabilniejszy niż przy ziemi. To innowacja, która może całkowicie zmienić sposób myślenia o wietrze jako źródle energii, choć nie jest wolna od wyzwań.

Zdjęcie autora: Grzała

Grzała

Koło Naukowe Odnawialnych Źródeł Energii

Czym są airborne wind turbines?

Airborne wind turbines (AWT), czyli latające turbiny wiatrowe, to innowacyjna technologia pozyskiwania energii z wiatru, w której urządzenia generujące prąd unoszą się na dużej wysokości, zamiast być umieszczone na tradycyjnych wieżach. Klasyczne elektrownie wiatrowe ogranicza wysokość wieży – zwykle do 150–200 metrów – tymczasem AWT mogą działać na wysokościach od kilkuset metrów aż po kilka kilometrów nad ziemią. To właśnie tam występują znacznie silniejsze i bardziej stabilne prądy powietrzne.

Podstawowa zasada działania jest prosta: turbina, latawiec albo inne urządzenie unoszące się w powietrzu przechwytuje energię wiatru i przekształca ją w energię elektryczną. Następnie prąd przesyłany jest do ziemi za pomocą przewodu albo generacja energii odbywa się poprzez napęd mechaniczny linki, która z kolei napędza generator naziemny. Dzięki temu możliwe jest efektywne wykorzystanie zasobów wiatru w miejscach, gdzie tradycyjne turbiny byłyby mniej opłacalne.

Rodzaje technologii AWT

Choć koncepcja unoszących się turbin może brzmieć futurystycznie, opracowano już kilka różnych podejść do jej realizacji:

Turbiny balonowe (buoyant airborne turbines)

W tej wersji turbina umieszczona jest w dużym balonie wypełnionym helem lub innym lekkim gazem. Balon unosi się na wysokość kilkuset metrów, gdzie wiatr jest silniejszy i stabilniejszy. Turbina obraca się wewnątrz konstrukcji i produkuje prąd, który przesyłany jest kablem do ziemi. Przykładem jest projekt firmy Altaeros, której prototypowe turbiny unosiły się na wysokości około 600 metrów.

Turbina balonowa
Źródło: researchgate.net, fot. Ali Baheri

Systemy latawcowe (kite power systems)

W tym przypadku źródłem energii nie jest sama turbina, lecz ruch dużego latawca poruszanego przez wiatr. Latawiec rozwija i zwija linkę przymocowaną do generatora na ziemi. Naprzemienne naciąganie i luzowanie liny powoduje wytwarzanie energii. Ten typ systemu pozwala ograniczyć wagę elementów unoszących się w powietrzu.

Systemy latawcowe
Źródło: Wind Energy Science

Zalety technologii

Airborne wind turbines oferują szereg korzyści, które sprawiają, że postrzegane są jako przyszłość energetyki odnawialnej. Głównym atutem AWT jest dostęp do silniejszych wiatrów oraz przede wszystkim stabilniejszych. Wraz z silniejszymi wiatrami oraz bardziej stabilnymi wiąże się większy potencjał energetyczny. Drugą zaletą są niższe koszty w porównaniu z tradycyjną siłownią wiatrową. AWT nie wymagają budowy ogromnych wież oraz fundamentów, przez co koszty są mniejsze. Kolejnym atutem jest mniejszy wpływ na krajobraz — brak wielkich konstrukcji wieżowych i zastosowanie lekkich turbin unoszących się na linach czyni tę technologię mniej inwazyjną wizualnie i łatwiejszą w obsłudze niż tradycyjne farmy wiatrowe.

Wady i wyzwania

Pomimo obiecujących możliwości, technologia AWT napotyka również szereg trudności. Pierwszym wyzwaniem jest stabilność i bezpieczeństwo – utrzymanie turbin na dużych wysokościach wymaga zaawansowanych systemów sterowania oraz skutecznych zabezpieczeń, które chronią przed upadkiem lub zerwaniem liny. Kolejnym istotnym problemem jest ryzyko kolizji – unoszące się konstrukcje mogą stanowić zagrożenie dla lotnictwa oraz dla dzikich ptaków, co wymaga szczególnej uwagi przy planowaniu lokalizacji. Ważna jest również trwałość materiałów – linki przesyłowe oraz konstrukcje balonowe muszą wytrzymywać duże naprężenia i ekstremalne warunki atmosferyczne, aby system działał niezawodnie przez długie lata. Należy także uwzględnić efektywność przesyłu energii – w przypadku generacji na dużych wysokościach przesył prądu kablem na ziemię wiąże się z pewnymi stratami, które mogą obniżać całkowitą wydajność systemu. Ostatnim istotnym aspektem są regulacje prawne – obecne przepisy lotnicze w wielu krajach nie są dostosowane do masowego stosowania latających turbin, co może utrudniać ich szersze wdrożenie.

Latające turbiny w Polsce

W Polsce rozwój technologii latających turbin prowadzi wrocławski startup Njord Energy, który tworzy autonomiczne latawce wytwarzające prąd z wiatru na wysokości 200–1000 m. Prototyp „Drakkar” został przetestowany we Wrocławskim Parku Technologicznym. System może zasilać ok. 100 domów rocznie, osiągając sprawność do 70%, a firma planuje wdrożenia zarówno w kraju, jak i za granicą.

Prototypowa latawcowa turbina Drakkar
Źródło: Njord Energy.

Słowo podsumowania: Airborne wind turbines to nowoczesna koncepcja wykorzystania wiatru na dużych wysokościach. Dzięki różnym formom – od balonów po systemy latawcowe – mogą one zrewolucjonizować sposób, w jaki pozyskujemy energię. Choć technologia wymaga dalszych badań, jej potencjalne korzyści w zakresie efektywności, mobilności i kosztów sprawiają, że warto ją rozwijać.

Źródło: dziennikzachodni.pl, gadzetomania.pl, researchgate.net, Science Direct
Zdjęcie główne: researchgate.net, fot. Ali Baheri

Materiał został przygotowany przez Koło Naukowe Odnawialnych Źródeł Energii “Grzała”
Bartłomiej Just

Zdjęcie autora: Grzała

Grzała

Koło Naukowe Odnawialnych Źródeł Energii