Farma PV bez dostępu do drogi publicznej? Tak! To możliwe. Wskazówki praktyczne

Realizacja dużych inwestycji OZE najczęściej jest dokonywana właśnie na terenach, na których nie ma obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. W praktyce oznacza to, że decyzja o warunkach zabudowy (DW lub DWZ), jest najczęściej występującym dokumentem planistycznym. Sprawdźmy, czy możliwe jest zrealizowanie farmy fotowoltaicznej bez dostępu do drogi publicznej, mimo iż generalną zasadą wynikającą z przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest obowiązek posiadania takiego dostępu.

Bez dostępu do drogi publicznej – tak!

Ustawodawca przewidział okoliczność, w której podczas lokalizowania farmy fotowoltaicznej nie będzie zapewnionego dostępu do drogi publicznej. Okoliczność ta występuje stosunkowo często, dlatego warto jest przybliżyć konstrukcję prawną umożliwiającą takie rozwiązanie. Zgodnie z art. 61 ust. 3 u.p.z.p. - przepisów art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.z.p. nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń infrastruktury technicznej, a także instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii. W tym ustawowym wyjątku od generalnej zasady wynikającej z art. 61 ust. 1 u.p.z.p., ustawodawca wprost wymienia dwie okoliczności: brak obowiązku, aby teren miał dostęp do drogi publicznej oraz że inwestycja ta nie musi spełniać zasad dobrego sąsiedztwa. Należy również wyjaśnić, że regulacja ta obowiązuje od dnia 29 sierpnia 2019 r.

Konsekwencją takiego rozwiązania jest zdecydowane ułatwienie realizacji inwestycji dla inwestorów. W praktyce większość inwestycji OZE realizowanych jest właśnie na podstawie decyzji o warunkach zabudowy, a ułatwienie wynikające z art. 61 ust. 3 u.p.z.p., należy oceniać niezwykle pozytywnie z punktu widzenia rozwoju takich inwestycji na terenie naszego kraju.

Niezależnie od mocy całej farmy fotowoltaicznej

Należy jednoznacznie wskazać, że lokalizacja farmy fotowoltaicznej dokonywana na podstawie przepisów u.p.z.p. niezależnie od jej mocy, zgodnie z art. 61 ust. 3 u.p.z.p. nie wymaga oceny przesłanki zasady dobrego sąsiedztwa oraz dostępu do drogi publicznej.

Analiza orzecznictwa

Ciekawe stanowisko w sprawie przedmiotowej regulacji zajął skład orzekający w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 stycznia 2023 r. (sygn. akt: II SA/Gd 701/22) – „Nowelizację art. 61 ust. 3 u.p.z.p. trzeba postrzegać systemowo jako realizację celów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych Jednym z celów tej dyrektywy, który został uprzednio również wyrażony w Dyrektywach 2009/28/EC oraz 2001/77/EC, jest zalecenie uproszczenia i skrócenia procedur administracyjnych dotyczących realizacji inwestycji w zakresie odnawialnych źródeł energii. Każdy krok w celu zwiększenia dostępności energii słonecznej ma fundamentalne znaczenie w transformacji polityki energetycznej i zmniejszenia uzależnienia od tradycyjnej energii jak i ochronę klimatu. Wdrożenie technologii fotowoltaiki słonecznej i energii słonecznej termicznej daje szansę przynoszenia obywatelom i przedsiębiorstwom korzyści, tak w zakresie ochrony klimatu, jak i korzyści ekonomiczne. Wykorzystanie energii słonecznej, w połączeniu z efektywnością energetyczną, stanowi sposób na ochronę obywateli i przedsiębiorców przed zmiennością cen paliw kopalnych. Te fundamentalne wartości leżące u podstaw ograniczenia barier w rozwoju instalacji fotowoltaicznych w pełni uzasadniały odejście od zawartej w art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. ustawowej zasady kontynuacji, mającej na celu zapewnienie ładu przestrzennego, z której wynikałaby dopuszczalność realizacji takich inwestycji tylko w sąsiedztwie zabudowy przemysłowej.”.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503).