Modernizacja: Instalacje pomp ciepła we współpracy z drugim źródłem ciepła

Instalacje z pompami ciepła mogą pracować w czterech trybach: monowalentnym, monoenergetycznym, biwalentnym-równoległym i biwalentnym-alternatywnym.

Pierwszy tryb pracy – monowalentny – zakłada, że pompa ciepła dobrana jest do pokrycia 100% zapotrzebowania energii, a jej moc jest co najmniej równa mocy obliczeniowej ogrzewanego budynku.

Ten tryb pracy nie nadaje się dla pomp typu powietrze/ woda, których moc grzewcza spada wraz ze spadkiem  temperatury  zewnętrznej.  Tryb  monoenergetyczny zakłada z kolei, że dobrana została pompa ciepła o mniejszej mocy niż moc obliczeniowa ogrzewanego budynku (max. do 10%), a zapotrzebowanie na energię, którego nie jest w stanie samodzielnie pokryć, pokrywa współpracująca z nią grzałka elektryczna. Często takie układy proponuje się do nowego budownictwa o niewielkiej mocy obliczeniowej i ogrzewaniu niskotemperaturowym. Produktem dedykowanym jest pompa ciepła typu powietrze/woda ze zintegrowaną grzałką elektryczną. Układy monoenergetyczne nie są natomiast proponowane dla pomp typu solanka/woda z uwagi na konieczność zaprojektowania niemal takiej samej wielkości dolnego źródła jak w przypadku układu monowalentnego. (…)

Jeżeli instalacja grzewcza projektowana jest do pracy w układzie biwalentnym przede wszystkim z uwagi na konieczność  ograniczenia  kosztów  inwestycyjnych, to moc pompy ciepła nie powinna przekraczać  60%  mocy  obliczeniowej ogrzewanego budynku. Redukcja kosztów ogrzewania będzie przez to wyraźna,  a koszty inwestycyjne nawet o 25% niższe niż w układach monowalentnych. Bardzo istotne jest, aby w czasie uruchomienia instalacji grzewczej zaprogramować automatykę do pracy alternatywnej, a nie równoległej,  w  przeciwnym  wypadku może dojść do uszkodzenia dolnego źródła ciepła.