Redakcja GLOBEnergia
Na początku października br. w siedzibie URE odbyło się spotkanie z przedstawicielami sektora energetycznego, dotyczące zagadnień problemowych związanych z definicją instalacji odnawialnego źródła energii, sformułowaną w art. 2 pkt 13 ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.
W trakcie spotkania przedstawiono stanowisko URE dotyczące wykładni nowych przepisów, a także przeanalizowano możliwości ewentualnego dostosowania eksploatowanych jednostek wytwórczych do wymogów sformułowanych w ustawowej definicji instalacji OZE.
We wnioskach zanotowano, że art. 2 pkt 13 ustawy o OZE wyczerpująco precyzuje warunki niezbędne do zakwalifikowania określonego źródła wytwórczego (źródeł) jako instalacji OZE.
Instalacja OZE musi posiadać następujące cechy:
- wyodrębnienie – prawne oraz techniczne
- jedno miejsce przyłączenia
- jeden rodzaj OZE.
Przyłączenie zespołu urządzeń powinno umożliwić niezależne i nieskrępowane funkcjonowanie danej instalacji OZE w systemie elektroenergetycznym, w szczególności poprzez zagwarantowanie, że urządzenia służące do wytworzenia energii i wyprowadzania mocy są przyłączone do tego systemu w jednym miejscu, przez co możliwe jest stwierdzenie ponad wszelką wątpliwość jaka ilość energii elektrycznej jest wprowadzana do sieci elektroenergetycznej z danej instalacji OZE (aukcje).
We wnioskach wyraźnie wskazano, iż instalacja OZE może wytwarzać energię elektryczną wyłącznie z jednego rodzaju OZE.
Następstwem tego zapisu jest kolejny wniosek – w ramach systemu aukcyjnego, sprzedaży, wsparciu podlega wyłącznie energia elektryczna wytworzona z odnawialnych źródeł energii w instalacji OZE i wprowadzona do sieci elektroenergetycznej.
Opracowanie: Redakcja GLOBEnergia
Źródło: URE
