Partnerstwo publiczno-prywatne

Podstaw prawnych realizacji inwestycji w formule PPP  dostarcza ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie  publiczno-prywatnym.  Wraz  z  ustawą  z  dnia   9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub  usługi oraz ustawą z 29 stycznia 2004 r. prawo zamówień publicznych tworzy ramy prawne regulujące system  współpracy  międzysektorowej.  Czym  więc  jest  PPP? W sposób najbardziej lakoniczny można przyjąć,  że to wspólna realizacja określonego przedsięwzięcia  przez strony, z których jedna jest podmiotem prywatnym,  zaś  druga  publicznym.  Charakteryzuje  się  ona  przyjęciem  przez  partnera  prywatnego  zobowiązania do realizacji przedsięwzięcia za wynagrodzeniem,   a także poniesienia przez niego w całości lub części  wydatków na realizację projektu, lub też zapewnienie  ich  pokrycia  przez  osobę  trzecią.  Partner  publiczny z kolei zobowiązuje się do aktywnego uczestnictwa   w realizacji przedsięwzięcia, przy czym chodzi tu zarówno  o  aktywną  współpracę  z  partnerem  prywatnym, jak i zapewnienie określonych środków finansowych.  Rola  instytucji  publicznej  w  żadnym  razie  nie  może więc być pasywna i sprowadzać się jedynie do  zapewnienia określonego wkładu własnego. Partnerstwo realizowane jest zatem poprzez aktywną współpracę obydwu podmiotów, gdzie podmiot prywatny  w  dłuższej  perspektywie  czasowej  osiąga  korzyść  stanowiącą  zachętę  do  zainwestowania  określonych  środków,  zaś  podmiot  publiczny  poprzez  określony  wkład  własny  oraz  zaangażowanie  realizuje  wyznaczone  cele  publiczne.  Podsumowując,  można  przyjąć, że PPP to nic innego jak wspólne przedsięwzięcie  sektora prywatnego i publicznego, w wyniku którego  obydwie  strony  uzyskują  określoną  korzyść  ekonomiczną oraz społeczną, a także dzielą się  ryzykiem powodzenia inwestycji.

Cechą  charakterystyczną  współpracy   w ramach PPP jest to, że umowy, które jej  dotyczą, zawierane są na długi czas, nierzadko obejmujący perspektywę kilkunastu,  a  nawet  kilkudziesięciu  lat.  Wspólna  realizacja inwestycji, a co za tym idzie podział  zarówno  korzyści,  jak  i  ryzyk  sprawia, że partnerzy dużo mocniej czują się   z sobą związani niż w tradycyjnym modelu zlecania realizacji określonych usług na  podstawie przepisów prawa o zamówieniach publicznych. Podmiot prywatny jest  tu  nie  tyle  wykonawcą  określonej  usługi  co partnerem jednostki publicznej w zakresie objętym inwestycją. (…)

Partnerstwo  publiczno-prywatne,  przez  długi czas traktowane z rezerwą, staje się  coraz bardziej interesującym narzędziem  pozwalającym  na  realizację  konkretnych  inwestycji.  Szczególnie  zachęcające  wydają się perspektywy realizacji większych  projektów środowiskowych z wykorzystaniem wsparcia unijnego, a więc tzw. projektów hybrydowych, gdzie finansowanie  publiczne odbywa się z udziałem środków  pochodzących z funduszy strukturalnych  lub Funduszu Spójności. Waga tego rodzaju modelu realizacji ppp będzie na pewno  wzrastała,  przede  wszystkim  z  uwagi  na  fakt zwiększenia budżetu unijnego w nowym  okresie  programowania  właśnie  na  inwestycje  środowiskowe.  Zresztą  wielu  przykładów dostarczają zaawansowane w  tym zakresie kraje starej Unii, jak Niemcy,  Belgia czy Holandia, gdzie w takiej formule  powstał  szereg  biogazowni  gminnych  czy farm fotowoltaicznych. (…)

Szanse dla OZE Nie  tylko  duże  projekty  realizowane  są   w formule ppp. Rozwiązanie takie kuszące  jest  również  dla  mniejszych  inwestorów,  zainteresowanych  choćby  tworzeniem  biogazowi gminnych. W takim przypadku  można  założyć  prosty  scenariusz,  gdzie  partner  publiczny  wnosi  nieruchomość,  bądź  określoną  infrastrukturę,  zapewniając  przy  tym  odpowiednie  relacje  ze  społecznością lokalną, natomiast partner  prywatny  zajmuje  się  już  bezpośrednio  częścią  inwestycyjną.  Oprócz  czynnika  stricte  ekonomicznego,  można  w  takim  przypadku mówić również o korzyściach  natury społecznej, jak choćby odpowiednie  zagospodarowanie  odpadów,  zabezpieczenie bezpieczeństwa energetycznego czy ochronę środowiska naturalnego.  Dostępność środków finansowych czy to  w formie pożyczek, kredytów, czy dotacji  unijnych,  a  wreszcie  możliwość  leasingu nieruchomości sprawiają, że forma ta  staje się atrakcyjna dla mniejszych i średnich inwestorów zainteresowanych czy to biogazowniami czy wspomnianymi wyżej  inwestycjami w farmy fotowoltaiczne. Nie  bez  znaczenia  pozostaje  tu  także  odpowiednia polityka gminna, w tym polityka  fiskalna,  realizowana  choćby  poprzez  system  ulg  w  zakresie  podatków  lokalnych dla tego rodzaju inwestorów. Inwestorzy, zarówno prywatni jak i publiczni,  spore  nadzieje  wiążą  również  z  nowym  budżetem  unijnym  na  lata  2014-2020,  który przewiduje wzmożone finansowa nie  inwestycji  środowiskowych,  przede  wszystkim  w  OZE.  Formuła  ppp  bez  wątpienia  zwiększa  atrakcyjność  oraz  bezpieczeństwo  inwestowania  w  tego  rodzaju technologie.