Sporny podatek a farma fotowoltaiczna

Brak jednoznacznej odpowiedzi na zagadnienie związane z podatkiem od nieruchomości zabudowanej farmą fotowoltaiczną powoduje, że inwestorzy często są niepewni w zakresie wartości finansowych, które należy przyjąć przy kalkulowaniu realizacji konkretnej inwestycji. Wątpliwości te są w pełni uzasadnione, gdyż jak pokazuje doświadczenie – metodyka stosowania obliczeń w tym zakresie jest niejednolita. Poruszymy również kwestię indywidualnej interpretacji podatkowej (do korzystania z tej instytucji, konsekwentnie zachęcamy w każdym momencie, gdy wystąpią uzasadnione wątpliwości interpretacyjne na gruncie przepisów podatkowych). Jak wynika z analizy, nawet z indywidualną interpretacją podatkową czasem warto jest polemizować przed sądem administracyjnym.

Opodatkowanie gruntu pod farmę fotowoltaiczną

Zgodnie z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 kwietnia 2021 r. (sygn. akt: I SA/Sz 216/21), cała działka, na której ma funkcjonować farma fotowoltaiczna powinna być opodatkowana według zasad przewidzianych dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jak czytamy w tezie składu orzekającego: „Jeżeli działka gruntowa o pow. 2 ha, która jest w posiadaniu przedsiębiorcy, pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i na niej ma zostać wybudowana farma fotowoltaiczna, to cała działka gruntowa powinna być opodatkowana według zasad przewidzianych dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.” 

Nie ma zatem znaczenia okoliczność, że przedmiotem zabudowy tej działki będzie maksymalnie 30% gruntu i ta część gruntu będzie wyłączona z produkcji rolnej, pozostała natomiast część gruntu będzie niezajęta na infrastrukturę techniczną, pozostanie gruntem rolnym, na którym będą zasiane trawy

tłumaczy Adrian Chruszcz.

Ciekawe stanowisko zaprezentował również skład orzekający Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 1 września 2021 r. (sygn. akt: I SA/Go 274/21), według którego pasy technologiczne, strefy bezpieczeństwa etc., muszą zostać zakwalifikowane jako zajęte pod działalność gospodarczą. Cytując stanowisko sądu: „(…) grunty zajęte przez urządzenia służące do dostarczenia wyprodukowanej energii elektrycznej do sieci przesyłowej oraz pasy technologiczne zapewniające właściwą eksploatację tych urządzeń i strefy bezpieczeństwa wyznaczone wokół nich, muszą być uznane za zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej (art. 2 ust. 2 u.p.o.l. i art. 1 u.p.r.). W konsekwencji podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości wg stawek właściwych dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, niezależnie od zakwalifikowania ich w ewidencji gruntów i budynków (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l.).”.

Indywidualna interpretacja podatkowa – dlaczego warto o nią wystąpić oraz dlaczego warto z nią polemizować?

Występowanie przez inwestorów o wydawanie indywidualnych interpretacji podatkowych, jest w pełni zasadne w każdym przypadku, gdy pojawiają się wątpliwości związane z kwestiami podatkowymi. Często spotyka się sytuacje, w których organ podatkowy dokonał określonej wykładni, która następnie została skutecznie zaskarżona do sądu administracyjnego. Przykładem takiej okoliczności była kwestia uznania rodzaju stawki podatkowej jaką należy przyjąć w przypadku sklasyfikowania gruntu w ewidencji gruntów i budynków jako terenu przemysłowego. W okolicznościach powyższej sprawy inwestor zaskarżył indywidualną interpretację podatkową i sąd administracyjny przyznał mu rację. 

Według Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 9 września 2021 r. (sygn. akt: I SA/Ke 235/21): „Wprowadzone przez ustawodawcę od 1 stycznia 2019 r. wyłączenie w art. 1a ust. 2a pkt 4 u.p.o.l. jest wyłączeniem o charakterze szczególnym i powoduje, że dokonana w omawianej kwestii spornej przez organ wykładnia przepisów prawa materialnego, jest wadliwa. W stanie prawnym obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej interpretacji indywidualnej, wbrew stanowisku organu, grunty sklasyfikowane w ewidencji jako tereny przemysłowe, przez które przebiegają urządzenia przeznaczone do przesyłu energii elektrycznej lub są zajęte na pasy technologiczne oraz strefy bezpieczeństwa zapewniające właściwą eksploatację tych urządzeń - w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będąc, na podstawie art. 1a ust. 2a pkt 4 u.p.o.l. związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie mogą także zostać opodatkowane według stawki określonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.o.l. (stawka dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej). Należałoby je opodatkować zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 1a ust. 2a pkt 4 u.p.o.l. (według stawki przewidzianej dla gruntów pozostałych).”. 

Jak widzimy orzecznictwo w tym zakresie również nie jest jednolite, dlatego tak istotne jest posiadanie rozstrzygnięcia indywidualnego w konkretnym przypadku. Jest to szczególnie istotne z punktu widzenia interesów inwestora i ekonomiki całego zamierzenia inwestycyjnego.

 Powyższe wyroki wskazują tylko na możliwe sposoby rozstrzygnięć i jak pokazuje doświadczenie – często są one różne, co wywołuje wątpliwości w zakresie miarodajnej oceny zobowiązań podatkowych planowanej inwestycji. Dlatego też udzielenie jednoznacznej i uniwersalnej odpowiedzi na postawione pytania często jest wysoce utrudnione, bądź niemożliwe. Dlatego też warto jest występować o indywidualne interpretacje podatkowe, których nawet jeżeli inwestor nie zaneguje przed sądem administracyjnym, to dają inwestorowi poczucie większej stabilności – jeżeli w przyszłości w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej urząd skarbowy albo urząd celno-skarbowy nie uwzględni indywidualnej interpretacji podatkowej, na którą powołuje się inwestor, nie poniesie on negatywnych konsekwencji z tego tytułu. Jest to zatem korzystne z punktu widzenia interesów inwestora, a czas oczekiwania i koszty indywidualnej interpretacji podatkowej nie powinny zrażać inwestorów do korzystania z tego rozwiązania. Zgodnie bowiem z art. 14d § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa – dalej „ustawa” - interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4 ustawy” (do terminów nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu). W zakresie kosztów należy wskazać, iż jest to kwota 40,00 zł za jeden wniosek. Zgodnie bowiem z art. 14f § 1 ustawy – „Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40,00 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku.”. Wyjaśnić należy również, że w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej kilku odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Podstawa prawna:

• orzecznictwo wymienione w treści publikacji;
• art. 14d, 14f ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.